توسعه تشکل‌های دانشجویی، رویکرد کرسی‌های آزاداندیشی را غنی‌تر می‌کند/ عدم هماهنگی برنامه‌های فرهنگی با دانشجویان
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۵۹۸۰۹
سید یعقوب زراعت کیش، معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره راهکارها در راستای توسعه فعالیت تشکل‌ها گفت: دانشگاه آزاد اسلامی با رویکرد مناسب در زمینه توسعه تشکل‌ها و کانون‌های دانشجویی به شکل خودجوش فعال است و از طریق رویکرد مناسب به سمت تمرکززدایی از ستاد به سمت بدنه دانشجویی گام برداشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: از سالیان گذشته در دانشگاه‌های آزاد اسلامی و دولتی عدم هماهنگی برنامه‌های فرهنگی با دانشجویان یکی از مشکلات عمده فرهنگی بوده است. در نتیجه شاهد بی‌توجهی دانشجویان به اجرای برنامه‌ها بودیم یا تعداد شرکت کنندگان در این برنامه‌ها به میزان مطلوب نبود. توسعه تشکل‌های قانونی دانشگاه‌ها در رویکر جدید شکل گرفته و همین اقدام حمایت و پشتیبانی ستاد را می‌طلبد.
معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ادامه داد: بر این اساس، شورای نظارت با تدوین آیین نامه مناسب در بعد نظارت و حمایت در حوزه فرهنگی از طریق رئیس دانشگاه فعالیت‌های حمایتی را در دستور کار قرار گذاشته است. با توجه به اینکه آئین نامه و رویکرد مناسب بوده اقدامات حمایتی در ستاد معاون فرهنگی واحدهای دانشگاهی جدی‌تر گرفته شده تا دانشجویان بیشتر به سمت تشکل‌ها سوق پیدا کنند.
وی در پاسخ به این سوال که متناسب با نیاز دانشجویان چه موضوعاتی می‌تواند برای آنها ثمربخش باشد؟ ادامه داد: برگزاری کانون‌های موردی و موضوعی همچون کانون فیلم و عکس، ایثار و شهادت و دیگر کانون‌ها را می‌توان مطرح کرد، چون اغلب تشکل‌ها با رویکر سیاسی و اجتماعی مورد توجه قرار می‌گیرد. با توجه به رویکرد موجود در دانشگاه بین اساتید و دانشجویان در یک برنامه میان مدت فضا و فرآیند گسترش یافته و این رویکرد می‌تواند در برگزاری بیش از پیش کرسی‌های آزاد اندیشی کمک کننده باشد.
معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات گفت: توجه به تشکل‌ها با موضوعات اجتماعی و اقتصادی می‌تواند رویکرد کرسی‌های آزاد اندیشی را غنی‌تر کرده و گفت و گو را در درون دانشگاه شکل دهد، چون بسیاری از ابهامات موجود به دلیل عدم گفت و گو درباره مسائل متعدد بروز کرده است.
به گفته وی بی‌شک با برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی و اقدامات می‌توان در راستای شفاف‌سازی اذهان در بین دانشجویان و جامعه اقدامات مناسب انجام داد.
انتهای پیام/
منبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: دانشگاه آزاد اسلامی کرسی آزاد اندیشی تشکل های دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی معاون فرهنگی کرسی های آزاد آزاد اسلامی آزاد اندیشی برنامه ها تشکل ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۵۹۸۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیماری فردگرایی و افول جنبش دانشجویی
به گزارش خبرنگار مهر، مهدی متولیان، فعال فرهنگی در یادداشتی به موضوع وارفته گی جنبش دانشجویی و فردگرایی نسل جدید که در تضاد با فعالیت اجتماعی در جنبش دانشجویی و تشکّلی مثل بسیج است، پرداخته است. او این پیشنهاد را مطرح کرده که شاید بهتر است از خیر تشکل‌های سنتی بگذریم و به اشکال نوین تشکل - مثلاً تشکل مجازی – رو بیاوریم.
متن این یادداشت به شرح زیر است؛
امروز در جلسه‌ای حضور داشتم که بحث از وارفته‌گی جنبش دانشجویی بود و از سخنان اخیر رهبر انقلاب در ملاقات رمضان گذشته با دانشجویان یاد شد:
"...توقّع بنده از تشکّل‌ها خیلی زیاد است. این مقداری که شما راجع به توقّع از دولت و نظام و شخص حقیر و مانند این‌ها اینجا بیان کردید، بدانید چند برابرش من از شما توقّع دارم... اوّلین توقّع اینکه شما باید در محیط دانشجویی اثر بگذارید؛ این اثر دیده نمی‌شود، کم دیده می‌شود. شما تشکّلید. تشکّل‌ها باید در درجه‌ی اوّل، نگاهشان به داخل دانشگاه باشد؛ شماها در درجه‌ی اوّل، نگاهتان بیشتر به بیرون دانشگاه است. به بیرون دانشگاه [هم] نظر داشته باشید؛ همین‌طور که گفتم، دغدغه‌مند باشید، انتقاد کنید، اشکال داشته باشید، راه حل ارائه بدهید، این‌ها خوب است، امّا از این خوب‌تر، از این لازم‌تر این است که شما به داخل دانشگاه نگاه داشته باشید؛ روی دانشگاه کار بکنید. تشکّلهای ما در دانشگاه‌ها کم کار می‌کنند؛ انصافاً این کم‌کاری وجود دارد..." (بیانات ۱۹/۱/۱۴۰۳)
در مقایسه با زمان دانشجویی ما، حدود ۲۰ سال پیش، امروز برای جنبش دانشجویی نا و رمقی نمانده و از آن تأثیرات اجتماعی و مطالبه‌گری‌های جریان‌ساز دیگر خبری نیست... در آن جلسه ما این را حمل بر ضعف مدیریت دانشگاه و امثالهم می‌کردیم، اما یکی از دوستان گفت: دقت داشته باشید که نسل امروز نسبت به نسل گذشته به‌شدت فردگراتر شده است و آمارها و تحلیل‌ها هم شاهدند که جامعه‌ی ایران به‌سرعت به سمت فردگرایی می‌رود؛ و پیش خودم گفتم چه راست گفت!
همین ابزارهای تکنولوژیک که به‌طور گسترده در اختیار فرزندان ماست و آنها را به طرز نگران‌کننده‌ای خانه‌نشین کرده، یکی از لوازم این فردگرایی است و البته عوامل دیگر که گفتن‌اش در این مقال نمی‌گنجد.
اما فعالیت اجتماعی در جنبش دانشجویی و تشکّلی مثل بسیج، دقیقاً پرورنده‌ی روحیه‌ی جمع‌گرایی و در تضاد با این میل عمومی نسل جدید قرار دارد. برای این باید چه فکری کرد؟ شاید بهتر است اساساً از خیر تشکل‌های سنتی بگذریم و به اشکال نوین تشکل - مثلاً تشکل مجازی – رو بیاوریم؟!
اما واقعیت این است که فردگرایی، مسلخ زندگی و تفکر دین‌مدارانه است. فردگرایی ملازم فرو رفتن هرچه بیشتر در منیت و خودبنیادی است. و منش بنده‌ی باایمان خدا، دقیقاً نفی منیت و خودبنیادی است. این مهم‌ترین وجه تضاد دین الهی با دین مدرنیسم است. پس بروز این وضعیت در جامعه‌ی ایرانی را فی‌نفسه باید یک بیماری انگاشت که خود منشأ پیدایش انواع بیماری‌های روحی و روانی در آحاد جامعه خواهد بود. این فردگرایی با آن خلوت‌گزینی هر از گاه که برای تفکر و بازنگری در خویشتن توصیه شده، هیچ مناسبتی ندارد.
این فردگرایی رفته‌رفته منجر به کوته‌بینی، تنگ‌نظری و خودخواهی فرد، در عین ناتوانی و عجز از حل مسائل فردی و اجتماعی می‌شود. این فردگرایی تکنولوژیک تفکر و قوه‌ی عاقله‌ی عمومی را پایین می‌کشد و هوش جمعی را مختل می‌کند. هم‌چنین بلندنظری و آینده‌نگری را ضایع می‌کند. با چنین وضع و حالی چه‌طور باید جامعه‌ی آینده را به دست نسل جدید سپرد تا بسازند؟ یا چه‌طور می‌توان به توسعه‌ی معنوی و روحی جامعه امید بست؟
اما دقیقاً به‌ترین درمان برای این بیماری، تقویت، توسعه و تنوعبخشی به تشکّلهای اجتماعی، و از سوی دیگر جامعیت بخشیدن به تشکّل مردمی است و البته ما آن تشکّل جامع را هم‌اکنون در اختیار داریم: بسیج. اما چه‌قدر برای آن تبلیغ می‌کنیم و نسل‌های جدید را به فعالیت در آن تشویق و ترغیب کرده‌ایم؟ به‌ویژه بسیج سازندگی هم در کانسپت تفکر دینی، یک حرکت جذاب و بسیار انسان‌پرور است که با وجود گسترش فوق‌العاده‌ی آن تا امروز، اما در حیث کلی سطح تماس ناچیزی با جمعیت جوان کشور دارد.
به تصور حقیر باید مسئولین دست از دیدن نوک بینی‌شان بردارند و برای راحتی و فراغت امروزشان، تشکّلهای عمومی و به‌خصوص دانشجویی را تضعیف نکنند. امروز روزی است که باید صِرف فعال بودن و رونق گرفتن تشکل‌ها - صَرف نظر از اثرگذاری‌شان – یک اولویت اجرایی در حوزه‌ی فرهنگ عمومی شود. حتی اگر هم‌سو با ایده‌ی نظام اسلامی نباشند...
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد